Een van daai ma's

Jy weet, die soort wat in die winkel is met kinders wat buite beheer is, haar ignoreer en jou laat wonder hoe die Goeie Vader ooit vir haar twee kosbare bloedjies kon gee terwyl daar soveel ma's is wat graag kinders wil hê en sal weet hoe om hulle te dissiplineer....  Wel, dit was gister ek.

Wihan wil met alle mag self in die winkel loop.  En dan loop hy reguit na die rak toe met die glas medisynebottels en begin afpak terwyl Zellie 'n maatjie raakloop en hulle twee net daar jagertjie tussen die rakke begin speel en luidkeels skreeu.  Op pad na die kasregister met 'n skoppende skreeuende Wihan op die heup terwyl ek drie sakke medisyne (dan drug ek hulle ook nog!!) in my ander hand balanseer en probeer keer dat Wihan dit in die hande kry en stukkend smyt hoor ek Zellie skaterlag, draai om en sien hoe sy die mense na hartelus met badsponse gooi......  

Heel verleë sê ek toe ons uiteindelik voor kom vir die persoon agter my wat geamuseerd staar na Zellie wat elke sjokelade op die rak probeer om te kyk of ek weer gaan nee sê en Wihan wat alles afgooi en kliphard lag - "Hierdie is 'n moeilike ouderdom - hulle verstaan nog nie nee nie."  En haar antwoord - "hulle verstaan baie goed."  Dus weet ek duidelik net nie hoe om die boodskap oor te dra na my kosbare krosie nie!!

Agterna in Spar het Wihan die brood ses keer uit die trollie uit gegooi, Zellie het op sy hand getrap, hy het blou moord geskreeu, Zellie het geskreeu omdat sy nie die strokie mag teken nie en wine gums in die trollie ingesmokkel (HOE?). 

Ek weet nie of die mense wat my agterna gestaar het na my gekyk het met simpatie of verwyt in hulle oë nie...
So een keer 'n maand sweer ek hulle gaan nooit weer saam met my dorp toe nie.  Dit hou gewoonlik so twee dae en dan het ek geen keuse nie!

Storietyd

Gisteraand besluit Zellie sy moet vir my 'n storie lees.  Maak die handjies ewe soos 'n boek en spring weg:
Enige dag lank gelede was daar 'n Rooikappie (ghaaaaaa!met die handjie oor die mond)
Sy gaan na haar ouma toe so (lampie-lampie-deee-lampie-lampie-daaai)
Sy vra ouma hoekom is jou ore en jou hande so groot
En toe sluk die wolf haar in en haar Pappa sny sy keel af en toe is sy weer lewendig.
Uit uit my storie is uit.

Ek waag dit om 'n vragie tussenin in te glip en word ewe ernstig vermaan om haar nie te pla nie, want "ek lees vir jou van die Bybel".   FAIL!

Natuurlik word Mamma toe nou baie bang vir die wolf en Franzél verander die storie.  Haal so ewe 'n ander boek van die kas af en begin lees:

Enige dag lank gelede was daar 'n Rooikappie en toe kruip sy onder die bed vir die wolf weg en toe kom haar Pappa en sny sy keel af en  toe het hy nie eers vir Rooikappie geëet nie!  Moooiiiiii!

En ons dink ons is slim as sy per ongeluk iets op tv sien wat sy nie moet nie en ons verduidelik, dis nie regte bloed nie, dis tamatiesous.  Ons almal dink hulle sien nie reg deur ons nie, ne!

O ja en het julle geweet 'n maatjie by die skool het 'n "Platanna" medalje skool toe gebring.  Dit het my 'n goeie halfuur gevat om uit te vind dit is eintlik "Hanna Montanna!"

My Pienk Mamma se naam is.....

Vrydagoggend is Pappa Pretoria toe met die bakkie om voorraad te gaan haal.  Met die stakings sukkel hulle om voorraad deur te kry en almal help waar hulle kan.  Toe Franzél daai bokwa van 'n bakkie sien is daar nie 'n manier wat sy skool toe gaan en Pappa los om al die pret te hê nie.  Op die ou einde is sy met haar blommetjie hoed, "cape" en serp voor in die bokwa weg Pretoria toe!  Eers bietjie by Ouma Santie gaan kuier en toe die res van die dag saam met Pappa rondgery.  Om te sê sy was die aand doodmoeg teen die tyd wat sy by die huis gekom het is lig gestel!

Saterdag loop ons in die "mall" en skielik sê sy uit die bloute uit:  "Weet jy wat is my pienk Mamma se naam?  My pienk Mamma is Ouma Santie."  Uiteindelik het die Pienk Mamma wat vir haar alles gee wat sy wil hê en waar alles moontlik is 'n naam!  Wat 'n kompliment vir Ouma Santie!

Sago poeding

Wihan het Sago poeding ontdek en dink dit is die lekkerste goed wat hy in sy lewe nog geëet het.  Gisteraand haal ek die bak uit die yskas uit en hy kom onmiddelik aangestorm en begin "uh-uh-uh en vingertjie wys).  Toe ek die bak in die mikrogolf sit dink hy seker dit is nou vir altyd weg, val op sy ruggie neer (saggies! sit eers op die boudjies en gaan lê dan) en skreeu verdrietig.  Spring op, stamp die voetjies en hop op en af.  Dis net trane en bloedrooi wange, want hy gaan nooit ooit weer van daai poeding kry nie!

Gelukkig het ek en ouma 'n resep uitgewerk wat maklik en vinnig is.  Dit sal dan seker stapelvoedsel in ons huis word! 

'n Beertjie!

Wihan het na 'n nuwe klassie toe geskuif by die kleuterskool.  Hy is nou 'n Beertjie en nie meer 'n Pikkewyn nie.  Hulle is 8 kinders in die klas wat almal nou net begin loop het.  Te oulik om hulle so saam te sien waggel op die speelgrond!  Die juffrou is baie beindruk met ons groot man.  Sy sê hy is die soetste, maklikste ou seuntjie wat sy nog in haar klas gehad het.  Hy het die eerste dag net so bietjie rondgekyk wat maak die ander en dan saam ingeval.  As hulle op die matrassies lê om te slaap, soek hy die oop enetjie vir homself uit.  As hy sien hulle slaap elkeen met 'n beertjie, staan hy gou op en gaan haal syne.  As hulle op stoeltjies sit en eet sit hy ewe grootmeneer langs hulle.  Hy is baie gelukkig en tevrede by hulle.  Die eerste aand by die huis het hy sommer net oor alles gelag dat jy net die vier tande sien!  Hy wil tog so graag besig gehou word en hulle speel dan tot buite en alles!

My groot seun met sy geel en blou tekkies wat self klas toe loop...  Ek sal 'n foto van hom kry met sy skoene (wat tot aan sy voete bly!) voor hulle vodde geloop is!