Die huis is gister middag geskou (en dit het BAIE goed gegaan - hou duime vas). Gisteroggend tussen al die hoo-hah om die huis skoon te maak en die tuin aan die kant te kry en bespiegel oor hoeveel mense gaan kom en of ons 'n koper gaan kry sit Zellie by die eetkamer tafel met haar spaarvarkie en pak hopies geld. "Toemaar Mamma, ek sal my varkie se geldjies by sit, dan koop ons die trappie huis!"
Toe die agente die middag daar kom storm sy dadelik op hulle af en sê baie trots: "Julle, ek was flippin siek gewees." Aarde sluk my in. Dit kon seker erger gewees het, né?? Né??
Gistermiddag toe ons terug kom by die huis kom die agent na haar toe. (Dit is 'n ouerige oom en hy is baie erg oor die kinders.) Zellie het net so vyf minute in die kar geslaap en sê sommer dadelik vir hom: "Oom, ek is nou bitter kwaai."
Na ons update van die agente het ons die volgende gesprek:
Mamma: "Wil jy en boetie saam in 'n kamer slaap in die trappiehuis?" (Dis massiewe kamers, hulle sal verdwaal op hulle eie!)
Franzél: "Ja. Maar gaan ons nou in die donker ry? Ek hou nie daarvan om in die donker te ry nie!"
Mamma: "Nee man. Julle gaan volgende jaar saam in 'n kamer slaap in die trappie huis."
Franzél: "Maar ek en boetie sal mos bitter baie vaak word!"
Mamma het nou nie heeltemal bedoel julle sal dan eers weer slaap nie, maar toemaar! Klein treëtjies!
Nou nog net so bietjie geduldig wees, hoop, bid en dalk trek ons einde November na ons trappie huis toe!
